امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است
عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است
نکن ای صبح طلوع نکن ای صبح طلوع

مشک رو بغل کردم نشد...

خیلی دعاکردم نشد...
مشک رو بغل کردم نشد...
داداش حسین شرمندتم...
رفتم که برگردم نشد...

ما عباس می‌خواهیم که تا امامش اجازه نداده با دشمن دست ندهد!

شمر امان نامه را به سوی اردوگاه امام برد. وقتی رسید، فریاد برآورد: «أَیْنَ بَنُوا أُخْتِنَا»؛ خواهرزادگان ما کجایند؟

.........آب را گل نکنید . . . شاید از دور علمدار حسین،....

.........آب را گل نکنید . . . شاید از دور علمدار حسین،....

آب را گل نکنید . . . شاید از دور علمدار حسین، مشک طفلان بر دوش، زخم و خون بر اندام،‌ می رسد تا که از این آب روان، پر کند مشک تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم، تا علی اصغر بی شیر رباب، نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . ....
آب را گل نکنید . . . که عزیزان حسین، همگی خیره به راهند که ساقی آید، و به انگشت کرم،‌ گره کور عطش بگشاید . . .
آب را گل نکنید . . . ‌که در این نزدیکی،‌عابدی تشنه لب و بیمار است، در تب و گریه اسیر . . .
آب را گل نکنید . . . که بود مهریه مادرشان، نه همین آب که هر جای دگر، رود و نهری جاریست، مهر زهرای بتول است، از این است که من میگویم،‌آب را گل نکنید، آب را گل نکنید . . .

عاشقی رایج نبود, عباس آن را باب کرد
او دو دستش را کنار علقمه نذر سر ارباب کرد
سر اگر نذر حسین است
بریدن دارد
دل اگر نذر حسین است
خریدن دارد
اشک اگر مال حسین است
که ریختن دارد
همه ی عالم و آدم به فدایت ارباب
غم ارباب به دلها چه کشیدن دار

یاعلی

ما عاشق حسین

ما عاشق حسین فرزند حیدریم

ما زیر بار زور هرگز نمی رویم

داده راه  نشون به ما اربابمون

نبــاید زیـــر پا بره عزتمون

هیهات من الذله

گر جگر خشک شود خشکی لبها ؛ حتمی است

گر جگر خشک شود خشکی لبها ؛ حتمی است
      رفتن ناله ی لب تشنه به بالا حتمی است

   

ای اهل حرم میر علمدار نیامد

ای اهل حرم میر علمدار نیامد
سقای حرم سید و سالار نیامد

متن کامل روضه حضرت عباس علیه السلام شب تاسوعا محرم93-میثم مطیعی

بسم الله الرحمن الرحیم

اَلسَلامُ عَلَیکَ یا قَمَرَالعَشیرَه، اَلسَلامُ عَلَیکَ یا ساقی ِ عَطاشى، اَلسَلامُ عَلَیکَ یا اَباالفَضل ِ العَبّاس

عمری سید سرور خواندی؛ چه شد اینبار برادر خواندی؟؟؟

اشتباه نکن

وداع امام حسین با عباس هر دو کنار هم بودن میرفتن

میدان حضرت زینب پشت سرهردومیگفت ای ساربان

حر داشت شهید میشد ولی...

داستان حضرت حر خیلی زیباست؛ خیلی..

حر بن یزید ریاحی از خاندان های معروف عراق و رؤسای قبایل کوفیان بود که به درخواست ابن زیاد به جنگ با امام حسین (ع) فراخوانده شد.

حضرت حر جلوی لشگر ارباب را گفت؛ ولی وقتی ارباب بهش گفت مادرت به عزات بشینه؛ حضرت حر ادب کرد به مادر ارباب یعنی حضرت زهرا چیزی نگفت؛ حرمت حضرت زهرا یعنی مادر تمام شیعیان را نگه داشت, باعث شد تا حضرت حر توبه کند..

نمیخواهم از حضرن حر بنویسم فقط میخوام بگم ادب و حرمت نگه داشتن امکان داره چه کارهایی که نکنه؛ حضرت حر که اگه توبه نمیکرد؛ کشته میشد و یکی از عوامل و جنایت کاران دشت کریلا بود ونه شهدا کربلا ولی بخاطر حرمتی نگه داشت باعث شد مانند اسمش که میشود ازاده؛ در دنیا آزاده ودر آخرت سعادتمند شود؛ کاش حداقل یاد بگیریم حرمت بعضی از ایام مثل شهادت‌ها و... نگه داریم.

حضرت حر داشت میمرد ولی حرمت نگه داشت؛ حضرت حر کم کسی نبود؛ جز پهلوانان عرب به حساب می‌آمد ولی حرمت نگ داشت بجای مردن شهید شد...

یاعلی

برای سلامتی و ظهور آقا امام زمان صلوات